Kiedyś dobre lekarstwo, dziś jedno z największych utrapień zdrowotnych, nie bez przyczyny nazywany „białą śmiercią”. Cukier, bo o nim mowa, to bolączka lekarzy i dietetyków. Można spotkać go nie tylko w batonach, słodkich napojach, ale również w pieczywie, przetworach mlecznych i wielu innych. Skoro jest wszędzie, czy można znaleźć go również w kosmetykach?
Wymieniony cukier w przepisie na babeczki nie tylko nadaje im słodkości, ale również odgrywa istotną rolę w brązowieniu, rośnięciu i konsystencji wypieku. Jest do zdeterminowane reakcją chemiczną między białkami a skrobią. Podczas procesu mieszania cukier wiąże się z wodą, odbierając wilgoć skrobi (mąka) i białkom, ograniczając rozwój glutenu. Ten najbardziej popularny cukier wykorzystywany w kuchni to sacharoza, cukier naturalny, który na skalę przemysłową pozyskuje się z trzciny i buraków cukrowych. Do innych naturalnych należą miód czy syrop klonowy. Patrząc na budowę, cukry są związkami chemicznymi zbudowanymi z węgla, wodoru i tlenu. Rozróżnia się cukry proste i złożone. Do pierwszej grupy należą między innymi glukoza i fruktoza. Glukoza jest najważniejszym źródłem energii dla mózgu i neuronów, natychmiast przekształcana jest w energię, natomiast fruktoza (cukier owocowy) magazynowana jest w postaci tkanki tłuszczowej i zwiększa uczucie łaknienia. Do cukrów złożonych zalicza się między innymi wcześniej wspomnianą sacharozę, maltozę, skrobię czy celulozę.
Cukier ma ogromną zdolność do wychwytywania i zatrzymywania wilgoci, dlatego wykazuje działanie nawilżające. Jest również doskonałym prebiotykiem – odżywia i równoważy mikrobiom skóry, dzięki czemu jej funkcja barierowa jest bardziej efektywna. Najbardziej popularnym zastosowaniem cukru w kosmetyce są peelingi do ciała, w których cukier, konkretnie sacharoza, pełni rolę ścierniwa: dokładnie oczyszcza skórę, usuwa martwy naskórek, dba o wygładzenie i jędrność skóry. Któż nie zna kwasu hialuronowego? Tak, to też cukier, choć nazwa może zmylić. Konkretnie jest to glikozaminoglikan – polisacharyd zbudowany z połączonych disacharydów, występujący naturalnie w naszej skórze. Jako składnik kosmetyczny kwas hialuronowy znany jest z właściwości nawilżających i wspomagających regenerację skóry. W ostatnich latach dużą popularnością cieszy się trehaloza, która jest dwucukrem, zbudowanym z dwóch cząsteczek glukozy. Pochodzi z roślin i grzybów, a ceniona jest przede wszystkim za właściwości nawilżające, bowiem naśladuje cukry występujące w naturalnym czynniku nawilżającym naskórek (NMF). Ciekawą właściwością trehalozy jest to, że pozwala organizmom przetrwać w ekstremalnych warunkach, takimi jak np. odwodnienie. Oprócz nawilżenia trehaloza hamuje uwalnianie czynników zapalnych powodujących swędzenie oraz ma właściwości antyoksydacyjne. Będąc przy tych właściwościach cukrów nie sposób nie wspomnieć o β-glukanie. Należy on do grupy polisacharydów, pozyskuje się go głównie z ziaren owsa. Ze względu na duże zdolności regeneracyjne skóry, polecany jest w pielęgnacji skóry suchej, podrażnionej i „zestresowanej”.
Wśród surowców bazowych kosmetyków również możemy znaleźć te, będące pochodnymi cukrowymi. Środki powierzchniowo czynne na bazie cukru można krótko skonkludować jako łagodność bez kompromisów w zakresie oczyszczania skóry. Natomiast emulgatory cukrowe stanowią alternatywę dla tych syntetycznych. Ich zdolność do tworzenia struktur ciekłych kryształów, daje im duży potencjał nawilżający.
Cukry proste łącząc się za pomocą wiązań glikozydowych w większe związki tworzą polisacharydy. Wiele z nich są skutecznymi modyfikatorami reologii, wpływającymi na konsystencję kosmetyku. Wśród nich dużą popularnością cieszą się pochodne celulozy. Celuloza mikrokrystaliczna, która jest takim przykładem, powstaje w wyniku częściowej hydrolizy celulozy. Skrobia, która pozyskiwana jest głównie z ziemniaków, ale także z: kukurydzy, ryżu czy owsa, pełni rolę zagęstnika, przyspiesza wchłanianie się kremu oraz ma zdolność do absorbowania sebum. Jeśli znajdziesz w INCI nazwy takie jak: Xanthan Gum czy Carrageenan, to wiedz, że masz do czynienia z cukrami. Składniki te odpowiadają za odpowiednią lepkość i stabilność kosmetyku. Ze świata egzotycznego pochodzi guma z drzewa tara (Caesalpinia Spinosa Gum), która w porównaniu do innych bardziej znanych gum bardzo szybko się uwadnia. Zastosowanie związków cukrowych jako modyfikatorów reologii wypełnia lukę w wyzwaniach związanych z kreowaniem naturalnych tekstur.
Nadmierne spożywanie cukru powoduje nie tylko problemy metaboliczne, ale także odpowiedzialne jest za szybkie starzenie się skóry. Dzieje się tak z powodu glikacji, procesu w którym cukry „przyklejają się” do białek powodując ich rozpad. Mowa tu o kolagenie i elastynie, które odpowiadają za utrzymanie jędrnej i elastycznej skóry. Opisane wyżej przykłady pokazują, że cukry stosowane zewnętrznie są jak najbardziej pożądanymi składnikami, mającymi dobry wpływ na skórę. Ich wielofunkcyjność oraz ciekawe właściwości sensoryczne sprawiają, że ich wykorzystanie w kosmetyce jest szeroko praktykowane.
Zapraszamy do zapoznania się z ofertą z zakresu produkcji kontraktowej kosmetyków.